Wilt u er (alsnog) een tasje bij?

Nu we in crisistijd zitten lijkt het alsof het overal moeilijk gaat. Om mensen tot kopen te overtuigen wordt alle service tot een maximum gebracht. Als klant ben je echt weer koning en de artikelen worden nog net niet knielend op een kussentje aangeboden.
Toch is er een speler in de markt die de klant voor hem aan het werk zet zonder ervoor te betalen. Sterker nog... Wij zijn als klant zelfs bereid om voor de zogenaamde service te betalen.
Maar ja, we kunnen natuurlijk niet zonder de supermarkt. Want als er op het moment omzet gedraaid wordt is het wel in de supermarkt /foodbranche. En logisch, eten moeten we allemaal, het moet vooral gezond en vers zijn. Maar zonder eten kan een mens niet. In tegenstelling tot de modebranche kunnen we als consument ook wel iets langer met die ene broek.
Wel is door de crisis in de supermarkt de verkoop van de huismerken gestegen ten opzichte van de A - merken. De supermarkt komt dit goed uit omdat ze op hun huismerken de meeste marge kunnen pakken. Nergens anders dan in de supermarkt moet je zelf je fruit wegen en er een sticker op plakken. Dat je tegenwoordig je eigen artikelen kunt scannen en aan het einde alleen nog maar met je pasje hoeft te betalen is ook niet meer vreemd. Het wordt 'vermarkt' als dat het allemaal zo handig en snel is. En als je een foutje maakt in het wegen of scannen krijg je een waarschuwing dat JIJ het verkeerd doet. Eigenlijk wordt er op deze manier bezuinigd op personeel en gaat de service zwaar omlaag maar nogmaals het is zo makkelijk en snel. Maar wat mij het meest verwonderde is dat het best verkopende product in de supermarkt het plastic tasje is. Dat tasje waar je bij de kassa achter komt dat je thuis vergeten bent.
Volgens een artikel in het financieel dagblad wordt een tasje gemaakt voor 0,057ct deze worden ingekocht voor 0,06 en verkocht voor 0,25ct.  Dit levert de branche in totaal 47 miljoen euro op.
En natuurlijk is dat slim bedacht en mag er zeker wat verdient worden. Maar wat mij nu juist aan het denken zette was dat ik zelf heel vaak vergeet een tasje mee te nemen van thuis en altijd denk, dat ik daar niet aan gedacht heb.
Ik bedacht me, eigenlijk moeten de supermarkten een deel van deze 47 miljoen afstaan aan de non food detailhandel.  Want als je gewoon naar de stad gaat om een broek of schoenen te kopen krijg je daar standaard een tas bij. Zelfs al zou ik het geld hebben dit dagelijks te kunnen doen zou ik daar iedere dag netjes een tasje omheen krijgen.  Sterker nog als ze me daar zouden zeggen dat ik al 0,10cent zou moeten betalen voor een tasje zou ik ze voor gek verklaren.
En door die verwennerij in de non food denken we bij het winkelen in de supermarkt er niet aan om een tasje van thuis mee te nemen.
Als je dan in de supermarkt bent, ondertussen verleid wordt tot meerdere aankopen, bedenk je bij de kassa... tasje vergeten. En je gaat toch niet met al die artikelen los naar de auto slepen. Dan maar voor het 'gemak' 0,25ct betalen. Het is eigenlijk belachelijk wat wij van onze supermarkt accepteren. Stel je zou naar een modewinkel gaan en je wilt een T-shirt kopen. Voordat je hem kunt kopen zul je zelf de juiste prijs erop moeten plakken (als het bij de kassa de verkeerde prijs blijkt krijg jij de schuld) je moet hem passen maar om gebruik te maken van de spiegel moet je in een rij gaan staan en geduldig op je buurt wachten.  Eenmaal bij de kassa hoef je alleen nog maar met je pasje te betalen. Maar daar wordt wel nog even 0,25ct bijgerekend voor een tasje.
Vreemd hoe we dat op een andere plek wel allemaal accepteren en heel normaal vinden. Terwijl ze daar echt niet hoeven te klagen over de crisis.
Een ding weet ik nu wel... ik leg nu standaard een boodschappentas in de auto neer. En vraag personeel in de supermarkt mij vriendelijker te behandelen terwijl ik hun veel werk uit handen neem door zelf te wegen te scannen en af te rekenen. Goede service in de non food zal ik vanaf nu extra waarderen.